En dus op weg naar de dierenarts. Echter, de dierenarts wist er eigenlijk ook geen raad mee. Hij had dit nog niet eerder gezien en had dus ook geen idee of voorstel voor een behandeling. Het gekke en wellicht tegenstrijdige was wel dat Floyd zelf geen last leek te hebben van de ‘aandoening’. Hij was niet aan het krabben, at goed en speelde veel met zijn zusjes. Maar ja, er moest wel iets gebeuren, want de situatie verbeterde niet…..